| | | | | | | | | | |  | | فروش ویژه ساعت LED آدیداس  ساعت آدیداس LED با طرح فوق العاده زيبا و شیک،مناسب براي پسر ها و دختر خانم هاي مشکل پسند،با قيمت استثنايي برای اولین بار در ایران!
يك مدل ساعت فوق العاده مناسب براي جوانان امروزي ، بسيار زيبا و سبك در كل يك طرح خاص كه هنوز وارد بازار ایران نشده است. در رنگی استثنایی و بسيار دلنشین با بند فوق العاده شیک و باكلاس!
شما نفر اول باشيد! قابل ست كردن با لباس هاي اسپرت ، مكمل زيبايي و جذابيت شما با گارانتی یک ساله به همراه جعبه بسیار شيك . برای مشاهده توضیحات و تصاویر بیشتر از این ساعت اینجا را کلیک کنید ... روش خرید: برای خرید پس از کلیک روی دکمه زیر و تکمیل فرم سفارش، ابتدا محصول مورد نظر را درب منزل یا محل کار تحویل بگیرید، سپس وجه کالا و هزینه ارسال را به مامور پست بپردازید. جهت مشاهده فرم خرید، روی دکمه زیر کلیک کنید.  | | ---------------------------------------------------------------- مجله شعر مجله شعرم از این هفته کارشو شروع کرد - امیدوارم این مجله باعث بشه دوستان وارنینگم بیشتر دنبال شعر و ادبیات برن - شعر امروز واسه مادرای فداکار که هرچی ازشون بگم کمه وارنینگی هر جا که هستی سرکار , خونه و ... همین الان اگه کنارته برو ببوسش اگه پیشت نیست یهش زنگ بزن و اگه خدایی ناکرده در این دنیا نیست ... افسوس  زنی را می شناسم من
که شوق بال و پر دارد
ولی از بس که پُر شور است
دو صد بیم از سفر دارد
زنی را می شناسم من
که در یک گوشه ی خانه
میان شستن و پختن
درون آشپزخانه
سرود عشق می خواند
نگاهش ساده و تنهاست
صدایش خسته و محزون
امیدش در ته فرداست
زنی را می شناسم من
که می گوید پشیمان است
چرا دل را به او بسته
کجا او لایق آنست؟
زنی هم زیر لب گوید
گریزانم از این خانه
ولی از خود چنین پرسد
چه کس موهای طفلم را
پس از من می زند شانه؟
زنی آبستن درد است
زنی نوزاد غم دارد
زنی می گرید و گوید
به سینه شیر کم دارد
زنی با تار تنهایی
لباس تور می بافد
زنی در کنج تاریکی
نماز نور می خواند
زنی خو کرده با زنجیر
زنی مانوس با زندان
تمام سهم او اینست:
نگاه سرد زندانبان!
زنی را می شناسم من
که می میرد ز یک تحقیر
ولی آواز می خواند
که این است بازی تقدیر
زنی با فقر می سازد
زنی با اشک می خوابد
زنی با حسرت و حیرت
گناهش را نمی داند
زنی واریس پایش را
زنی درد نهانش را
ز مردم می کند مخفی
که یک باره نگویندش
چه بد بختی چه بد بختی!
زنی را می شناسم من
که شعرش بوی غم دارد
ولی می خندد و گوید
که دنیا پیچ و خم دارد
زنی را می شناسم من
که هر شب کودکانش را
به شعر و قصه می خواند
اگر چه درد جانکاهی
درون سینه اش دارد
زنی می ترسد از رفتن
که او شمعی ست در خانه
اگر بیرون رود از در
چه تاریک است این خانه!
زنی شرمنده از کودک
کنار سفره ی خالی
که ای طفلم بخواب امشب
بخواب آری
و من تکرار خواهم کرد
سرود لایی لالایی
زنی را می شناسم من
که رنگ دامنش زرد است
شب و روزش شده گریه
که او نازای پردرد است!
زنی را می شناسم من
که نای رفتنش رفته
قدم هایش همه خسته
دلش در زیر پاهایش
زند فریاد که: بسه
زنی را می شناسم من
که با شیطان نفس خود
هزاران بار جنگیده
و چون فاتح شده آخر
به بدنامی بد کاران
تمسخر وار خندیده!
زنی آواز می خواند
زنی خاموش می ماند
زنی حتی شبانگاهان
میان کوچه می ماند
زنی در کار چون مرد است
به دستش تاول درد است
ز بس که رنج و غم دارد
فراموشش شده دیگر
جنینی در شکم دارد
زنی در بستر مرگ است
زنی نزدیکی مرگ است
سراغش را که می گیرد؟
نمی دانم، نمی دانم
شبی در بستری کوچک
زنی آهسته می میرد
زنی هم انتقامش را
ز مردی هرزه می گیرد
...زنی را می شناسم من براي دادن نظرات اينجا كليك كنيد    | | | | | | | | | | | |
